عکسنوشته ۵ : درخت سیب خودتون رو بکارید!
سلام و درود بر شما خوبان
امیدوارم که حال و احوالتون عالی باشه
فکر میکنم این جمله از آقای مارتین لوتر کینگ و باور به این جمله الان برای ما خیلی محسوس تر از گذشته است.
چون در طول روز بعضا با اشخاصی ملاقات می کنیم که کاملا مایوس و نا امید هستند.
یکی از مهمترین دلایلی که این افراد به اون اشاره میکنن هم اینه که ” اگه جنگ بشه چی؟!” البته من از ته قلبم امیدوارم که این اتفاق هیچوقت برای هیچ ملتی در دنیا اتفاق نیافته.
بگذریم
خلاصه اینکه همین تفکر دستاویزی شده برای این عزیزان که حتی انجام کارهای روزانه و روتین خودشون رو به تعویق بیاندازن
فکر میکنم مهمترین نکته ای که ما انسانها برای به تعویق انداختن کارها و مهمتر از اون به تعویق انداختن پیگیری رویاها و آرزوهامون داریم نداشتن انگیزه و از اون بالاتر نداشتن رسالت در زندگیه.
وگرنه از هر حادثه ای نزدیک تر به ما , حتی از جنگ و خیلی چیزای دیگه, مرگه!
واقعا کی از فردای خودش خبر داره؟!
اگر قرار باشه از جنگ بترسیم قبلش باید از مرگ بترسیم و اینکه هر لجظه ممکنه قسمت هر کدوم از ما بشه
مطمئنم که میدونید منظور من اصلا این نیست که آینده نگری نداشته باشیم و پیش بینی نکنیم. اما مخالف هرگونه پیش گویی هستم.
اگر رسالت داشته باشیم کار خودمون رو انجام میدیم و زیاد درگیر این مساله نمیشیم که آیا دقیقا اون چیزی که من میخوام و پیش بینی کردم اتفاق میافته یا نه؟
درخت سیب رو الان میکاری و ۱۰ سال بعد نتیجه اش رو میبینی . ده سال دیگه افسوس امروز رو میخوری که کاش میکاشتم.
و در پایان این توصیه برادرانه رو خدمت شما عزیزان دارم که:
درخت سیبت رو امروز بکار
حتی اگر بدانم فردا جهان متلاشی خواهد شد , من درخت سیب خودم را خواهم کاشت
دکتر مارتین لوتر کینگ
درباره مارتین لوترکینگ:
مارتین لوتر کینگ در سال ۱۹۶۳ بهعنوان مرد سال ازسوی مجله تایم برگزیده شد و در سال ۱۹۶۴ بهعنوان جوانترین فرد جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. اوج فعالیتهای مبارزاتی مارتین لوتر کینگ در دههٔ ۱۹۶۰ و برای تصویب قانون حقوق مدنی بود. وی در سال ۱۹۶۳ در گردهمایی بزرگ طرفداران تساوی حقوق سیاهان که دربرابر بنای یادبود آبراهام لینکلن در واشینگتن دیسی برگزار شد، معروفترین سخنرانی خود را بهنام «رؤیایی دارم» انجام داد که از مهمترین سخنرانیها در تاریخ آمریکا بهشمار میآید. دکتر لوتر کینگ در این سخنرانی، که در آن عبارت «رؤیایی دارم» تکرار میشد، دربارهٔ آرزوی خود سخن گفت و ابراز امیدواری کرد که زمانی آمریکا طبق مرام و آرمان خویش زندگی کند و تحقق مساوات و برابری ذاتی انسانها را به چشم ببیند.
بخشی از نامه مارتین لوتر کینگ از زندان بیرمینگهام (۱۶ آوریل، ۱۹۶۳): شاید برای کسانی که هرگز زخمهای سوزاندهٔ تبعیض نژادی را نچشیدهاند آسان است که بگویند: منتظر بمانید. اما وقتی مردم شروری را میبینید که مادرها و پدرهایتان را به خواست خود به قتل میرسانند و خواهر و برادرهایتان را از روی هوا و هوس غرق میکنند .. وقتی اکثریت عظیمی از بیست میلیون برادر سیاهپوست خود را میبینید که در قفس تنگ فقر در میان جامعهای مرفه در حال خفه شدن هستند.. وقتی که تلاش میکنید به دختر ۶ سالهتان توضیح دهید که چرا نمیتوانید به شهربازی که همین الان تبلیغ آن در تلویزیون نمایش داده شده، بروید، ناگهان زبانتان پیچ بخورد و در هنگام صحبت لکنت زبان بگیرید .. و اشکهایی که در چشمان او حلقه میزنند وقتی که به او گفته میشود که شهربازی به روی کودکان رنگینپوست بستهاست و ابرهای شوم خود کمبینی را ببینید که در ذهن او در حال شکل گرفتن هستند. وقتی که در خارج از جادههای اصلی شروع به رانندگی در صحرا میکنید و مجبور میشوید هر شب در گوشهای از اتوموبیل خود بخوابید چرا که هیج مسافر خانهای شما را نمیپذیرد.. وقتی که به همسر و مادر شما هیچگاه عنوان مورد احترام خانم «Mrs» داده نمیشود. وقتی که تا همیشه در حال جنگیدن با حس منحط «هیچکس بودن» باشید، آنگاه خواهید فهمید که چرا برای ما طاقتفرسا است تا منتظر بمانیم. زمانی میرسد که ظرفیت تحمل انسان تمام میشود و دیگر مایل نیست تا در ورطهٔ ناامیدی فرورود.
رؤیایی دارم
رؤیایی دارم (به انگلیسی: I Have a Dream) نام یک سخنرانی ۱۷ دقیقهای از مارتین لوتر کینگ است که در ۲۸ اوت ۱۹۶۳ در راهپیمایی به سوی واشینگتن برای کار و آزادی و در برابر بنای یادبود لینکلن در واشینگتن دی سی با حضور ۲۵۰٬۰۰۰ نفر ایراد شد. رؤیایی دارم از مهمترین و مشهورترین سخنرانیها در تاریخ آمریکا بهشمار میآید.
مارتین لوتر کینگ یا مارتین لوتر کینگ جونیور، به (انگلیسی:.Martin Luther King, Jr) که در ۱۵ ژانویه ۱۹۲۹ متولد شد رهبر سیاهپوست جنبش حقوق مدنی ایالات متحده آمریکا بودهاست.
وی در یک خانوادهٔ متوسط در آتلانتا جورجیا به دنیا آمد. پدر و پدربزرگ وی از رهبران فرقهٔ باپتیست (تعمیدگرا) بودند و همین تمایلات مذهبی موجب ادامه تحصیل وی در رشتهٔ علوم دینی شد.
در پی بازداشت رزا پارکس، زن سیاهپوستی که با بلند نشدن از روی صندلی یک اتوبوس عمومی برای یک سفیدپوست زندانی شد، کینگ جوان رهبری جنبش تحریم سیاهپوستان را برعهده گرفت و بهعنوان یک فعال مبارزه با تبعیض نژادی در سرتاسر ایالات متحده آمریکا شهرت یافت. در سال ۱۹۵۷ به همراه ۶۰ رهبر سیاهپوست دیگر سازمانی را بنیان گذاشت که بعدها به کنفرانس رهبران مسیحی جنوب شناخته شد. وی در مبارزه علیه نژادپرستی از تعالیم مسیح، آبراهام لینکلن و مهاتما گاندی پیروی میکرد.
در این سخنرانی که در آن عبارت «رؤیایی دارم» تکرار میشد، دربارهٔ آرزوی خود سخن گفت و ابراز امیدواری کرد که زمانی در آمریکا طبق مرام و آرمان خویش زندگی کند و تحقق مساوات و برابری ذاتی انسانها را به چشم ببیند.
درباره احمد انصاری
نویسنده مدرس و مربی مهارتهای ارتباطی عاشق گفتگو و نوشتن تصمیم دارم هر چیزی که یاد گرفتم و تجربه کردم رو در این پیج با شما در میون بزارم از همراهی شما صمیمانه سپاسگزارم
نوشته های بیشتر از احمد انصاری
دیدگاهتان را بنویسید